woensdag 21 januari 2015

Herinneringen aan Hans Gillis


Hans Gillis is vannacht overleden. Wat een man verliest de wereld.

Toen ik in de zomer van 2000 kwam solliciteren bij Experian, wist ik het direct. Een toekomstig collega die je tijdens een sollicitatiegesprek een sigaartje presenteert, dat is een visionaire katholiek die weet hoe je mensen aan je bindt. My kind of guy.

Dus ik accepteerde de baan en nam plaats in het MT van Experian.

Entree Hans Gillis.

Ik was directeur-eigenaar van een florerend DM-bedrijf in Oekraïne, en ik was weer toe aan zaken doen in Nederland. Gillis nam me aan, en vanaf dat moment begon de marketing rollercoaster van een bezielende MT-collega voor wie geen zee te hoog ging.

Hans had zo zijn eigenaardigheden. Typen deed hij alleen met de rechterwijsvinger. Alleen met deze vinger. Zijn linkerhand lag (tijdens het schrijven van een passionele mail aan John Saunders, Arie, Arjan of mezelf) gewoon doodstil naast het toetsenbord. Daar kwam dan een mailtje uit met een bonte schakering aan kleine of kapitale letters; want daar waar passie het toetsenbord raakt, delft de Caps Lock vaak het onderspit.

En dan was er ook nog zijn dyslexie of zijn handicap om namen van collega’s, na tien jaar, nog altijd verkeerd te spellen. Ik weet niet of hij nu ooit heeft geweten dat Ed Karstens’ doopnaam eigenlijk Ed Kassens is.

Maar wat deed het er ook toe. Het ging er om dat hij in Ed een weergaloze collega zag, die hem hielp om als een dolle de markt te bestormen en Target Marketing tot marktleider te brengen. Niets weerhield Hans van zijn passie. Nieuwe software, nieuwe data, nieuwe diensten: Hans vond dat Nederland het nodig had en dus moest het er komen! Of het product nu al af was of niet. En dan nog die dekselse halsstarrige klanten mee op sleeptouw krijgen!

Als je een meeting met Hans erbij had, kon hij het slechts vijf minuten volhouden om stil te zitten, voordat hij naar het flipboard rende om er bollen, pijlen en grafieken op te tekenen. Zijn kijk op de wereld. Toen ik het eens waagde om een meeting te beleggen met consultants en sales, zonder Hans er zelf bij, stormde hij nog geen tien minuten later de kamer in dat hij er toch echt bij moest zitten! En werd het flipboard weer overgenomen.

Een klantevent in de Beurs van Berlage moest en zou het grootste klantevent van het jaar worden. Met de meeste sprekers, de meeste standhouders, de meeste sponsors, en jawel ook nog een avondprogramma met band, met eten, met een conferencier, met wat al niet! En dat ook nog op een locatie die snotverju niet makkelijk bereikbaar is! Dat dat een behoorlijk wissel trok op de organisatie (“Maar Hans, we zijn toch geen organisatiebureau?”), dat bomde niet. En eerlijk gezegd: zonder zo’n passie komt er ook niets van terecht.

En Hans ging ver. Heel ver.

Legendarisch is dat Hans vlak voor dit event nog een hartoperatie moest ondergaan. “Gewoon door blijven mailen!”, zei Hans. En zo mailden we gewoon op het gezamenlijke adres van Joke en Hans, Joke printte de mails dan uit, bracht ze tot aan zijn bed, en Hans schreef zijn antwoorden er dan gewoon op. Tot vijf minuten voor de operatie was Hans nog bezig met zijn werk. En vijf minuten later ging hij er gewoon nog mee door.

En het maakt niet uit of Hans nu in Nederland was, of in het buitenland.

Voor mijn bedrijf in de Oekraine hebben we Hans gevraagd om een presentatie te doen tijdens een Direct Marketing congres dat we met nog een paar enveloppenboeren hadden georganiseerd. We schoven hem naar voren als grote DM-goeroe uit Nederland, en hij bespeelde het publiek met een flair van een Vliegende Hollander achter het IJzeren Gordijn.

Dat hij vijf minuten voor de aanvang van zijn spreekbeurt nog AL zijn Engelstatlige slides wilde laten vertalen in het Russisch, dreef mij tot wanhoop, maar dat deed Hans vaker, dus dat maakte niet uit, en eerlijk is eerlijk: het publiek smulde er van.

Maar de bottomline geldt: de omzet nam toe, meer producten, meer klanten, meer personeel, en aan het einde van de rit stond Experian met Target Marketing enorm op de kaart, en was hij HET boegbeeld van Experian in de marketingwereld. Hij was er trots op. En dat was terecht.

Hans was een voorbeeldfunctie in zijn vak. En na zijn pensionering ging hij met evenveel bezieling weer aan de slag als consultant, passioneel reiziger, en oprichter van het Fotofestival Leiden.

Zonde dat het niet wat langer mocht. Maar wat een kerel is er heengegaan.

6 opmerkingen:

  1. Ga goed Hans... Het was een mooie reis met mooie confrontaties...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een eer dat Hans ons heeft geholpen ons bedrijf stevig op de kaart te zetten met alle eigenschappen die Pieter zo treffelijk beschrijft. Zijn passie galmt tot op de dag van vandaag nog na in onze dagelijkse operatie en marketing tactieken. Bedankt Hans!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We hadden een bijeenkomst met klanten. Experian organiseerde het, Hans was één van de sprekers, naast drie andere sprekers. We kwamen erachter dat we drie presentjes hadden, dus alleen voor de externe sprekers. Ik nam Hans apart en zei: "Als jij nu het dankwoord doet en de presentjes aan de sprekers geeft, dan valt het niet op dat we er maar drie hebben". Dat vond Hans een prima idee. Hij liep naar voren en begon zijn dankwoord: "We hebben maar drie presentjes, dus leek het ons handig dat ik die uitreik, dan valt het minder op".

    Ik ben Hans heel dankbaar voor de kansen die hij mij gegeven heeft. Een treffend voorbeeld van zijn waarde voor Experian was dat hij veel nadruk legde (in woord, daad en beloning) voor het aangaan van langdurige relaties met onze klanten. Dat heeft ons enorm veel lucht gegeven in de tijd dat links en rechts organisaties in zwaar weer verkeerden en wij konden profiteren van die buffer.

    Een leider laat anderen boven zichzelf uitstijgen als hij in de buurt is. Een echte leider heeft dat effect ook als hij NIET in de buurt is. Hans, dank je wel dat ik beide van jou heb mogen ervaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hans Gillis, een bijzonder mensen-mens die ik erg zal missen.
    Heb een aantal jaren met zeer veel plezier voor en met hem mogen werken als zijn P.A. en de hoeveelheid anekdotes over die periode en de jaren er na zijn ontelbaar en voor mij persoonlijk van grote waarde.
    Zijn bevlogenheid, niet-aflatende energie, onze gezamenlijke zakenreizen (waar hij mij een keer vergeten is op de luchthaven van Berlijn tot grote hilariteit van de Security omdat ze dachten dat ik zijn dochter was), zijn motiverende woorden, zijn gave om bij o.a. mij meer dan alles eruit te halen wat je eerst ondenkbaar achtte en zijn humor .... Onvergetelijk !
    Lieve Hans, wat zal ik je gaan missen. Typisch iets voor jou om mij afgelopen weekend via de app nog te bedanken voor mijn steun aan jou, maar jij hebt zoveel meer voor mij gedaan.
    Bedankt voor al je steun in de donkere achterliggende jaren, de mooie momenten tijdens een wijntje in mijn achtertuin samen met zoon Koen, jouw hulp bij mijn verhuizing, de fijne avonden bij jullie thuis en samen met Joke bij mij voor een barbecue met mijn ouders. Ik zal de herinneringen koesteren met een glimlach op mijn gezicht (zoals ik je beloofd heb) en een traan in mijn hart omdat ik zo graag nog even bij je was geweest voor een mooi diepgaand gesprek met een lekker glas wijn en een 'Dag Suus" bij de voordeur. Goeie reis Hans ! Lieve groet, Suzanne van der Niet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beste Hans, we gaan een lange tijd terug. Voor het eerst heb ik je ontmoet bij Akzo Systems. Daar werd je mijn leidinggevende. Daar hebben we ook de basis gelegd voor het latere Livingstones, waar jij de initiatiefnemer van was en ik deel van uit mocht maken. Ik kan boeken vol schrijven over alles wat ik van je heb geleerd. De naam Livingstones kom ik nog steeds tegen. Nog niet zo lang geleden zag ik bij een organisatie de handleiding van ons product ergens in een kast staan. Dat zegt genoeg.

    Wat ik onder andere van je heb geleerd is ‘doorgaan’ . Een van jouw kernachtige uitspraken: Wanneer je faalt, ben je weer een stap dichter bij het succes. Je zei dat steeds als er iets niet helemaal lekker ging. Een prachtige en waardevolle houding. Nog eentje, die jij overigens van je vader had geleerd: als je een aap leert klimmen, dan poept ie op je hoofd …. Bij lastige, vooral oneerlijke klanten, een gevleugeld gezegde. Optimisme, positivisme, visie en toekomstbeelden. Allemaal woorden die op jou van toepassing zijn.

    Onze laatste gezamenlijke actie (behoudens verschillende gezellige etentjes daarna) was een trip naar Engeland. Aanleiding was de crematie van Gordon Fryer, ‘our man in the UK’ . Trish had aangegeven dat de crematie op donderdag zou zijn en dat de datum bij ons welk bekend was. Ik had tickets geregeld. Bleek dat we een week te vroeg waren, waar we overigens op de donderdag zelf heel vroeg in de ochtend – net op tijd dus - achter kwamen. ‘Ach ja’, was jouw reactie, ‘dan waren we toch gewoon gaan winkelen of zo. Of naar de pub’. De week erna waren we in Chalgrove en droegen we allemaal een stropdas van Gordon. Hoewel de aanleiding voor de trip triest was, was het een vakantie-achtige uitstap met veel plezier.

    Ergens op een bijeenkomst kwamen we elkaar weer tegen. Nadat ik je had verteld wat ik aan het doen was en hoe het ging was je reactie: ‘denk er aan, niet te hard werken’. We keken elkaar aan en we schoten beide in de lach. Met dat beeld neem ik afscheid van je. Ik kan je niet genoeg bedanken. Het ga je goed.


    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hans was bijzonder. Wat mij als eerste opviel was zijn scherpe vraagstelling. Als geen ander was hij in staat om door te vragen om tot de kern van de situatie te komen. Ik heb nooit een betere people manager meegemaakt als Hans. Okay, vragen kon je beter niet per e-mail stellen. De knoppen delete en forward waren zijn favoriet. Als je ergens mee zat of je liep zijn kantoor binnen was er wel altijd een luisterend oor, begrip en had hij de intentie om echt tot een oplossing te komen. Hij was een inspirator en stimuleerde je enthousiasme en motivatie om grenzen te verleggen.
    Business en pleasure gingen vloeiend in elkaar over. Ten tijde van een beurs in Amsterdam was het weer dermate mooi dat we op de terugweg in Rijpwetering belanden om daar op een terrasje de beurs “te evalueren”. Ook onze tweewekelijkse bilats kregen een aparte wending. Aanvankelijk zou ik uitsluitend voor de bilat op een vrijdag naar kantoor moeten gaan, maar aangezien Hans net als ik in Leiden woonde was zijn voorstel om de bilat bij mij thuis te doen. Mijn vrouw vond het wel komisch om ons in de tuin te zien zitten met een wijntje en Hans favoriete pistachenootjes om de voortgang van de business te bespreken. Tot op de dag van vandaag zorgen we altijd pistachenootjes in huis hadden.
    Het is een verrijking geweest om met Hans niet alleen zakelijk maar ook privé om te gaan. Het was altijd een genot om met hem om te gaan en ik keek altijd uit naar het weerzien met hem en Joke. Sporten was niet echt een bezigheid van Hans, maar van fietsen kon hij enorm genieten. En gelukkig wonen we op fietsafstand, wat ook na een etentje een groot voordeel was. Als ik met iets zat of ik wilde iets tegen hem aanhouden kon ik altijd bij hem terecht. Hans was oprecht, eerlijk en altijd met een positieve insteek.
    Hans had een enorme drive. Afgelopen jaar in juni hadden we een sessie om zijn doelstellingen te bespreken. Bespraken we zijn ambitie om met het Internationaal Photo Festival Leiden op de kaart te zetten. De events in Leiden en zelfs New York zou hij beslist realiseren. En hij deed het. Het event in Leiden werd officieel geopend door de Amerikaanse ambassadeur in Nederland. Het liefste had hij dit door de Koning laten doen en omwille van het korte tijdsbestek kon hij dit niet opstarten, maar anders was het hem ongetwijfeld gelukt.
    Omgaan met Hans voelde als familie. Speciaal. En niet alleen naar ons toe, maar ongetwijfeld ook bij veel anderen. Onwerkelijk. Verdriet. Gelukkig kunnen we terugdenken aan zeer mooie momenten samen. Hans was een persoon met grote uitstraling, een Icoon. Iconen worden niet vergeten.

    Hanco Bol, Leiden

    BeantwoordenVerwijderen